pól wektorowych
Encyklopedia PWN
fiz. wielkości pomocnicze służące do opisu pola elektromagnetycznego;
mat. dział rachunku wektorowego obejmujący badanie metodami analizy mat. pól wektorowych i skalarnych;
potencjał
fiz., mat. wielkość pomocnicza służąca do opisu pola wektorowego lub tensorowego (pole fizyczne).
[łac.],
nabla
mat. symbol ∇ oznaczający operator różniczkowy pierwszego rzędu, zw. operatorem Hamiltona: ∇ = [gr., ‘harfa’],
, gdzie x, y, z — kartezjańskie współrzędne prostokątne, a 
, 
, 
— wektory jednostkowe osi współrzędnych;
mat. jedno z podstawowych pojęć matematyki, wprowadzone niezależnie przez I. Newtona i G.W. Leibniza pod koniec XVII w. jako nowe narzędzie rachunkowe;
